Een quick & dirty blogje over de uitspraak of gedachte ‘I am an expert”.
Wat het eigenlijk zegt over iemand.
En waarom het ‘gevaarlijk’ kan zijn.
De bovenstaande afbeelding geeft een beeld van de ontwikkeling van kennis en expertise*. Deze grafiek laat zien dat je als beginner nog weinig of niets over een bepaald onderwerp weet. Daar ben je je bewust van (de “I know nothing” fase”). Je weet ook nog niet hoeveel er over het onderwerp te weten valt. Je hebt geen idee.
Hoe meer je leert als beginner, hoe meer je je realiseert hoeveel kennis je aan het ontwikkelen bent. Op het moment dat je het idee hebt dat je heel veel weet, beland je in de ‘I am an expert’ fase.
Het punt is dat je eigenlijk nog helemaal niet zoveel weet; ook omdat je nog geen beeld hebt van hoeveel er eigenlijk te weten valt. Dit is wat mij betreft een ‘gevaarlijk’ moment. Dit is het moment waarop mensen de ‘been there, done that’ houding kunnen gaan aannemen. Een houding waarmee het leren stopt. “Ik weet alles al”. “Ik ben expert”.
Mensen die een stap verder zetten, verder leren en meer kennis blijven ontwikkelen, realiseren zich hoeveel meer kennis er in de wereld is. Dat is het moment waarop je begint te voelen hoe weinig je eigenlijk nog maar weet. Maar ondertussen weet je veel meer dan je zelf denkt.
Mensen die hun kennis blijven ontwikkelen zullen moeite hebben om zichzelf ‘expert’ te noemen, omdat ze weten hoeveel ze nog niet weten. Mensen die zichzelf bestempelen als ‘I am an expert’ zijn zich (nog) niet bewust van hoeveel ze niet weten. Ze denken alles te weten, met het gevaar dat hun denken en leren stopt.
Er kan simpelweg geen einde zitten aan het ontwikkelen van kennis – over wat voor onderwerp dan ook. Misschien lijkt dit zo, als je kijkt binnen de wereld waarin je actief bent; mogelijk lijkt het alsof er niets meer te leren valt voor je. Maar een onderwerp kan nooit ‘done’ zijn, al was het maar omdat de wereld blijft veranderen. Zoals Peter Drucker het zegt: “The greatest danger in times of turbulence is not the turbulence;it is to act with yesterday’s logic”. Daarbij, buiten je eigen wereld, buiten je discipline, de silo waar je mogelijk in zit, is nog een schatkist aan kennis te vergaren (zie mijn blogje over ‘opdelen en afsluiten’).
Dus?
Alleen door te weten dat we nog weinig weten, kunnen we open blijven voor nieuwe kennis. Kennis die vervolgens weer naar nieuwe vragen leidt. Een echte expert kan daarom pas ontstaan op het moment dat je vragen durft te stellen aan jezelf, als je je blijft verwonderen en durft te blijven kijken naar wat je nog niet ontdekt hebt. Constante verwondering en nieuwsgierigheid.
Stay curious, stay alive.
(& never trust an expert ; -)
* Image: thanks to @swardley
PS. Ook bij de Correspondent werd een mooi artikel over deze grafiek geschreven “Ode aan de twijfelaars“