Mijn vader is beeldhouwer

Mijn vader is beeldhouwer. Hier op de foto zie je hem (Jef Depassé) bezig met het vormgeven van een enorm stuk steen. Nu nog met grof geschut, straks gevolgd door fijne handelingen; het ontknopen van iets dat nog niet is.

In zekere zin sta ik nu op dit zelfde punt. Naast mijn opdrachten, werk ik aan mijn meesterproef (en tegelijkertijd mijn nieuwe boek) – over aanvullende manieren om om te gaan met vraagstukken op het gebied van informatie en management.

Mijn uitgangspunt is dat onze traditionele manieren van denken en ontwerpen – in onze snel veranderende wereld – niet altijd meer toereikend zijn. Vaak werken ze goed, maar soms schieten ze te kort en/of zijn ze zelfs nutteloos. Ik ben op zoek naar een nieuw palet aan uitgangspunten dat beter is uitgerust om de complexe wereld van nu (en morgen) te vatten. Dat klinkt misschien vaag. En dat is het ook. Nog! Want daar komt zeker verandering in. Ik ben onderweg…

De kloof tussen wetenschap en praktijk

Wat ik altijd jammer heb gevonden, is de enorme kloof tussen wetenschap (theorie) en de praktijk.

De meeste wetenschappelijke onderzoeken worden nauwelijks gelezen, verdwijnen in laden en archieven en missen de toepassing in de praktijk. Ellenlange teksten met ingewikkelde abstracte taal; weinig toegankelijk, inspirerend en niet bruikbaar in ons dagelijkse ‘getting-the-job-done’.

Ik wil dit heel graag anders doen. En gelukkig wordt dit gestimuleerd (en dat is zacht uitgedrukt) door de EMIM. Ik doe dit niet alleen door mijn onderzoek direct te koppelen aan de ‘werkelijke wereld’, maar ook door het eindresultaat op een andere manier vorm te geven: een vorm die praktisch en direct toepasbaar is.

Voor mij is het de ‘kunst’ om mijn (wetenschappelijke) inzichten daadwerkelijk te laten ‘landen’ in de praktijk. En daarbij wil ik, net als het werk van mijn vader, dat het eindresultaat eenvoudig en direct is.

Hoe dan?

Vorig jaar ontving ik een innovatievoucher van het Ministerie van Economische zaken. Deze voucher kan ik nu goed gebruiken bij het vorm-geven. Met enorme goede hulp en inspiratie van Dirk van Vreeswijk van Syntens ben ik uiteindelijk terecht gekomen bij Shapers. Zij helpen mij om mijn onderzoek om te buigen naar een concreet, inspirerend (en leuk!) hulpmiddel om samen vraagstukken op een andere manier op te lossen.

Het mooie van dit vormgevingsproces is dat je weer helemaal teruggeworpen wordt naar waar het eigenlijk over gaat. Frustrerend en inspirerend tegelijkertijd.  Net als bij mijn vader, verloopt het vormgeven soms met grof geschut (ik heb inmiddels hele delen van mijn onderzoek geschrapt). En soms gaat het om de fijnste handelingen – dingen uitwerken en polijsten.

Tot slot

Mijn voorlopige werktitel is ‘plan B’. In tegenstelling tot mijn vader, die zijn werk geen titel of uitleg geeft, ben ik nog hard op zoek naar een titel die ‘fierce’ en ‘hot’ is. (Ideeën zijn meer dan welkom!)

Als ik nog net iets meer van mijn eigen onderzoek begrijp (ik ben mij ervan bewust dat dit nu nog een vaag en abstract verhaal is – goh, ik lijk wel een echte wetenschapper :-) ), zal ik meer inhoudelijke blogs plaatsen. In de tussentijd zal ik af en toe mogelijk wat proefballonnetjes oplaten. Mijn streven is om mijn onderzoek voor de zomer af te hebben.

Jef Depassé heeft geen affiniteit met fraai gekozen titels. Zijn beelden spreken voor zich en, zoals hij zelf zegt:  “Van een mens gaat iets uit, van een beeld ook. Beiden moeten elkaar kunnen ontmoeten.  Een beeld moet bij u, of bij de omgeving passen. Dan krijgt het de toegevoegde waarde die kunst voor de bezitter tot een verdieping van zijn leefwereld maakt. Er is figuratieve kunst waarbij het uiterlijk van het voorwerp in-werkt op ons innerlijk. Van buiten naar binnen. En er is moderne kunst waarbij we – net andersom – onze innerlijke interpretatie naar buiten sturen, naar het kunstwerk. Ik zoek naar het kruispunt daarvan.”