Zelf weten

Een paar weken geleden bezocht ik
– 2 avonden achter elkaar (don’t ask;-) –
de theatershow “Zelf Weten” van Hans Aarsman.
Een absolute aanrader*

Zoals beschreven in de programmabeschrijving van ‘Zelf Weten’
laat Hans zijn leven niet graag aan anderen over.
Hij wil het Zelf weten.
Niet afgaan op meningen van derden.
Rekenmodellen van opiniepeilers.
Voorspellingen van trendwatchers.
Daar klopt toch niets van.

Beter is het om zelf op onderzoek uit te gaan.
Veldwerk, noemt hij dat.

Oké! Ik wil ook Zelf weten.
Dit is mijn onderzoekje.
Met een verrassende uitkomst… 

Frustratie is een mooi uitgangspunt voor onderzoek, zegt Hans**. Toen ik hierover ging nadenken kwam ik al gauw op een grote frustratie: de traagheid van beslissingen en acties van (toekomstige) opdrachtgevers en samenwerkingspartners. Dingen die weken of zelf maanden blijven hangen. Aaargh.

Tijd voor een onderzoekje.
Ik dook mijn e-mails en Wunderlisten in en verzamelde gegevens over de wachttijd in het afgelopen jaar. Aantallen turven, wachttijden noteren. Best veel zijn het er. En lange wachttijden ook.
Op zich al interessant om eens te bekijken.

Maar ineens ontdekte ik iets opvallends: grote organisaties zijn helemaal niet trager dan kleine.

De aanname is dat grote organisaties traag zijn en kleine organisaties snel, wendbaar en flexibel.
Dat dacht ik ook.
Totdat ik dit verder ging onderzoeken.

Ik maakte dit grafiekje: ‘decision time’ versus “organization size’.
De uitkomsten van mijn afgelopen jaar.

Sorry, niet zo scherp…maar het punt is:
dit laat bijna het tegenovergestelde zien.

Kleine organisaties trager dan de grote(re).
Dat verbaasde mij.

Tijd voor nog meer veldwerk;-)

Ik ben gaan kijken wat de redenen zijn/waren van de lange wachttijden bij kleine organisaties of communities.

Mijn top 4

1. Het poldermodel. Iedereen moet het eens zijn. Consensus.
2. Beslissingsbevoegdheid ligt bij iedereen. En bij niemand.
3. “We komen pas over x weken weer bij elkaar” (beslissingen worden alleen genomen tijdens offline meetings)*
4. Geen duidelijke “procedures”/afspraken: “Sorry, we dachten dat persoon x dit zou oppakken”

Oei.

Bureaucreatie heeft toch ook voordelen. Dus. Blijkt.
Gedetailleerde functieomschrijvingen met afgebakende taken, verantwoordelijkheid en beslissingsbevoegdheid, overlegstructuren en strakke procedures.
Ik roep er altijd van alles over, maar als je er zo naar kijkt, blijkt het helemaal zo gek nog niet.
(Auw!)

Ik ben ervan overtuigd dat in deze tijd alles draait om de capaciteit om snel te reageren.
Hoe je dit als organisatie regelt, is mij om het even.
Ik begrijp als geen ander dat juist kleine organisaties niet willen verzanden in bureaucratische toestanden.
Maar, het niet goed regelen, is funest. Da’s duidelijk ;-)

Natuurlijk is ook deze grafiek niet ‘de’ waarheid.
Maar het is mijn waarheid.
En die is anders dan ik tot nu toe dacht.
Alleen daarom al is ‘zelf weten’ waardevol.

Blijven verwonderen.
Zelf meten.
Zelf weten.

Do not assume.

Dank, Hans! ;-)

—————————————————————————————————————————————————————-

* Ondanks dat Hans een (fantastische) Plan B Booster is, kan ik ook objectief zeggen dat zijn show een aanrader is.

**Onderzoek doen naar iets wat je frustreert helpt. Hans deed dit met grappen die over z’n naam gemaakt werden bijvoorbeeld (zie dit filmpje). En met afwijzingen. Deze dingen worden in het kader van een onderzoek ineens nog leuk ook. De volgende keer dat ik weer zit te wachten, is dat toch maar weer mooie input voor mijn onderzoek;-) Mooi is dat.

*** De mensen in de kleinere organisaties werken vaak fysiek op afstand van elkaar. Dat zou geen invloed hoeven te hebben op de capaciteit om snel te reageren als ze de overstap naar digitaal zouden hebben gemaakt. Online communiceren én beslissingen nemen. Via online platforms of sociale netwerken. Opvallend om te zien dat dit nog weinig ‘echt’ gebeurd. “We komen volgende week vrijdag weer bij elkaar. Dan zullen we het bespreken”. Aj.